Λογιστικά πρότυπα, Μ.ΥΦ, Ειδικό καθεστώς Φ.Π.Α, η διασταύρωση με τους τραπεζικούς λογαριασμούς και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις

Από το 1992 έως σήμερα έγιναν προσπάθειες από διάφορες κυβερνήσεις να εφαρμόσουν μεθόδους ώστε να υπάρχει ανάπτυξη στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις με διακριτικό έλεγχο και δίκαια φορολόγηση (δηλαδή χωρίς γραφειοκρατία και με αξιοκρατία).
Στη αποτυχία συνέβαλαν η ασυνεννοησία και τα συμφέροντα.
Τρία παραδείγματα:
1)Οι φορολογικοί μηχανισμοί (2002 – 2011+)
Το επιθυμητό αποτέλεσμα ήταν να υπάρχει η πληροφορία στο κράτος για τις πραγματικές πωλήσεις και δεν ήρθε ποτέ.
Ο βασικός λόγος ήταν ότι οι φορολογικοί μηχανισμοί έκαναν τη μισή δουλειά, δηλαδή έδιναν μόνο μια ψηφιακή υπογραφή και ποτέ τα δεδομένα στη ΓΓΠΣ, όπως ήταν η κοινοτική οδηγία. Έτσι όλο αυτό το «πιλοτικό» πήγε ουσιαστικά χαμένο με προίκα ένα νόμο που ακόμα είναι εν ισχύ και δεν εφαρμόζεται.
2)Η κάρτα του πολίτη, ήρθε με στόχο να δώσει λύση στον έλεγχο της λιανικής αλλά δεν εφαρμόστηκε ποτέ.
3)Η γραφειοκρατία της Κρατικής και Ευρωπαϊκής χρηματοδότησης ( ΕΣΠΑ – ΠΕΠ, κοκ).
Τα παραπάνω επιβάρυναν με κόστος και προβλήματα τη μικρή και μεσαία αγορά χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Το λάθος ήταν ότι ενώ ο κρατικός μηχανισμός έπρεπε να έχει προδιαγράψει την απαίτηση , δίνοντας μια περίοδο προσαρμογής στα απαρχαιωμένα λογισμικά ώστε να προσαρμοστούν, έβγαζε οδηγίες και νόμους που τους έπαιρνε πίσω.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να κουράσει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τους λογιστές που τις έλεγχαν.
Όλα αυτά έφεραν ένα τεράστιο κόστος με αποτέλεσμα να μην είναι σήμερα κάτι έτοιμο από τους Έλληνες κατασκευαστές λογισμικού που δαπάνησαν όλα τους τα αποθέματα για νόμους που πήγαν μπρος και πίσω
Τι πρέπει να γίνει, είναι απλό.
Τα Λογιστικά πρότυπα, το ειδικό καθεστώς Φ.Π.Α, η Μ.Υ.Φ και η διασταύρωση των τραπεζικών λογαριασμών έρχονται να δώσουν τη λύση μεταξύ του κράτους και τον έλεγχο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, που είναι η ραχοκοκαλιά της οικονομίας του.
Αυτά τα 4 συγκοινωνούντα δοχεία, με τη βοήθεια της πληροφορικής και των εμπορολογιστικών προγραμμάτων μπορούν να δώσουν τη πληροφόρηση στον επιχειρηματία για τη πορεία του και τη λύση στη δίκαια φορολόγηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Επίσης, η μηχανογραφημένη λογιστική πρέπει να δώσει αυτόματα και σωστά τη πληροφορία στο λογιστή, χωρίς ο δεύτερος να καταχωρεί αυτά που χειρόγραφα ο επιχειρηματίας γράφει.
Έτσι τα λογιστικά γραφεία με τη βοήθεια της τεχνολογίας θα κερδίσουν το χαμένο χρόνο και θα κάνουν τη δουλειά τους δηλαδή σωστά και υπεύθυνα τον έλεγχο.
Οι επιχειρήσεις πρέπει να καταλάβουν ότι οι πληροφορίες που ζητά σήμερα το κράτος είναι και για τις ίδιες απαραίτητες. Σημαντικό επίσης είναι να σέβονται το έργο και την υπευθυνότητα του ηθικού λογιστή.
Τα εργαλεία που έχουμε σήμερα για προγραμματισμό, βοηθούν σε μια γρήγορη προσαρμογή με ελάχιστο κόστος.
Άλλωστε αυτά είναι λυμένα προβλήματα στις αναπτυγμένες οικονομίες.
Καμία σοβαρή και αναπτυγμένη χώρα δε ζητάει ανείσπρακτους φόρους.Επίσης δεν αφήνει σε ησυχία μεγαλοκαταθέτες που δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τον πλουτισμό τους.
Η διασταύρωση (Μυφ, Τράπεζες) μπορεί να τα φέρει σε ισορροπία.
Η πρόοδος είναι εμφανή αλλά πάει πολύ αργά.
Κανείς μας δεν ξέχασε ότι έχανε μια μέρα να καταθέσει τη δήλωση ΦΠΑ και άλλη μια για να πληρώσει το ΙΚΑ ενώ σήμερα το κάνει με το πάτημα ενός κουμπιού.
Το βασικότερο όμως θέμα είναι να κατασταλάξει το κράτος στο τι θέλει να κάνει γιατί το πώς να το κάνει μπορούν να το απαντήσουν οι χώρες που το εφαρμόζουν δεκαετίες.
Σπυρόπουλος Νίκος